दीपा पौडेल, गुर्भाकोट नगरपालिका–८, सुर्खेत
यति बेला बिश्वमा कोबिड–१९ (नोवेल कोरोना) भाइरसको सङक्रमण फैलने त्रासका कारण पुरै मुलुक लकडाउनमा छ । विश्व नै संङ्ककटको घडिमा छ भने विश्वभरमा करीब १६ लाख ५ हजार २७७ भन्दा बढि मानिस सङ्कक्रमित छन् । ९५ हजार ७ सय ५१ को मृत्यु भएको छ भने ३ लाख ५६ हजार ९३५ निको भइसकेका छन । जसबाट २ सय भन्दाबढी देश प्रभाबित छन् र नेपालमा पनि २ हप्तादेखि देश नै पुरै लकडाउनमा छ । व्यापार, जागीर लगायत अन्य काम गर्ने व्यक्तिहरु सवै घरमै छन् बाहिर काम गर्नेहरुका लागि सम्पुर्ण काम ठप्पै छ सवै काम रोकिएको छ । तर, मेरी आमाको दैनिकी भने रोकिएन सधै जसो उही काम गर्नुहुन्छ घरसफा गर्ने, लत्ता कपडा धुने, खाना पकाएर खुवाउने, भाडा धुने भान्सा र चुलो चैकोको कामले फुर्सद नै छैन ।
उहाँको दैनिकी उही छ । घरभरी मान्छे छन् तर आमाको लागि आमा कै दैनिकीमा सहयोग गर्न भने कोही देखिन्नन् । बिहान हामी उठ्नु भन्दा पहिला नै आमाले घरको सम्पुर्ण काम सकिसक्नु भएको हुन्छ । खाना खाएपछि हामीलाई भने अल्छी लाग्छ साथी भाईसग कुराकानी गरी समय बिताउनु पर्ने । आमा भने अल्छी नमानी नमानी भाँडा माझ्नेदेखि घरसफा गर्ने काममा ब्यस्त । केही वेर हाम्रो कोठामा आउनु हुन्छ र हामीसँग सोध्नु हुन्छ आज कति जनामा कोरोनाको संक्रमण भएछ कति जनाको मृत्यु भएछ आदी कुराहरु हामिले उहाँलाई सुनाएको समाचार चाँडोचाँडो पल्लाघरे काकीलाई आफ्नो आगनबाट सुनाउनुहुन्छ एकै छिन पल्लाघरे काकीसँग कुरा भएपछि । पल्लाघरे काकीले पनि सुनाएका केही समाचार भए हामीलाई आएर तुरुन्तै यस्तो भएछ भनेर सुनाउनुहुन्छ । अनि हामी हो भनेर सोध्दै आश्चर्य प्रकट गर्छौ ।
समाचारमा कोरोना सम्बन्धी रोकथामका कुराहरु मेरी आमाले तुरुन्त घरमा लागु गर्नु भएको छ र भन्नुहुन्छ हामी बाहिर कहीबाट आयौ भने साबुन पानीले हात धोउ, धेरै बाहिर नघुम, बाहिर कतै जादा माक्सको प्रयाग गर भन्नुहुन्छ । आफ्नो स्वास्थ्य अबस्था ठिक नहुदा नहुदै पनि सकी नसकी घर सफा गर्नुहुन्छ । बेलुका हुन थाल्यो भने पानी भर्ने, खाना पकाउने समयको ख्याल हामीलाई नै हुदैन खाली भोक लाग्योे मात्र भन्ने हामी हाम्रा लागि हतारहतार गरेर भान्सामा छिर्नुहुन्छ । हाम्रा लागि खाना तयार गर्नुहुन्छ । हामी खाना खानासाथ आफ्नो कोठामा इन्टेरनेटमा मस्त हुन्छौ तर आमा फेरि बेलुका खाएका भाडाकुँडा धुन, घर सफा गर्न लाग्नुहुन्छ । बेलुका हामी सुतेपछि सुत्ने र हामी नउठ्दै उठेर घरको काम गर्ने दैनिकी आमाको रोकीएन । उहाँ भन्नुहुन्छ ‘जे भाइरस आएपनि सधै गर्ने काम एउटै छ, सक्नेबेलासम्म गरि रहने छु ।’ बेलाबेलामा हामी सँग रिसाउनुहुन्छ, कमसेकम आफुले खाएका भाँडा त जुठेल्नेमा लगेर राख्, फोहोर एकै ठाउँमा फाल भनेर कराउनुहुन्छ । खाना मिठो भएन भनेर सुन्नुपर्ने आमालेनै त्यस्तो सुन्दा, बजार सबै बन्द छ । तिमीहरुलाई के मिठोमिठो बनाएर खुवाउँ भनेर कराउनुहुन्छ ।
जे सोध्न पनि आमा नै चाहिनुपर्ने हामीलाई, आमा यो सामान कहाँ छ उ सामान कहाँ सबै आमालाई सोध्नपर्ने । यति बेला झन आमालाई थकाई मार्नलाई समेत फुर्सद छैन । सकी नसकी हाम्रा लागि काम गर्नुहुन्छ । घरमै रहदाँ आमालाई थकाई मार्न समेत फुर्सद छैन । सबैको दैनिकी फेरियो तर आमाको दैनिकी भने कहिल्यै फेरिएन ।
