नेपालगञ्जको समृद्वीका लागि शान्ति रोजौ

लक्ष्मी तिमिल्सेना २३ बैशाख २०७९, शुक्रबार १३:३०
 

 चितवनको माडीको अयोध्यापुरीमा विक्रम संम्वत् २०२६ सालमा सिंहबहादुर कार्की र हरिकला कार्कीकी छोरी शान्ति देवि ढकालको जन्म भयो । तत्कालीन समयमा छोरीहरुलाई विद्यालय पठाउने घटना नगन्य रुपमा थियो । तर शान्तिका बुबा बन विभागमा भएकै कारण उनको परिवारमा पढ्नुपर्छ भन्ने वातावरण थियो र उनले एसएलसीसम्म मात्रै भए पनि पढ्न पाईन् ।

उनी बाल्यावस्थामै भएका बेला परिवर्तनका निमित्त देशमा विभिन्न खालका आन्दोलनहरु भैरहेका थिए । यसले शान्तिलाई नछुने कुरै भएन । उनी ६ कक्षामा पढ्दा देखिनै उनमा राजनीतिको चस्को पसिसकेको थियो । यद्यपी उनले साँस्कृतिक कार्यक्रमहरु मार्फत आफ्नो सांगठनिक जीवनको सुरुवात गरेकी थिईन् । उनी राष्ट्रिय पञ्चायतको निर्वाचमा जनपक्षिय उमेदवार जिताउन सांस्कृतिक टिममा रहेर प्रचार प्रसारमा खटेकी थिईन । उनले २०३६ सालको विद्यार्थी आन्दोलनबाट आफ्नो राजनीतिक जीवन सुरु गरिन् ।

२०४४ सालमा चिरञ्जिवी ढकालसंग विवाह गरेपछि भने उनी केहि समयको लागि भारत पसिन् । र करिव डेढ वर्ष भारतको हरियाणा राज्यमा एउटा पारा सिटामोल कम्पनीमा मजदुरको रुपमा काम गरिन् । २०४५ को अन्त्य तिर स्वदेश फर्की चितवनको माडीबाट २०४६ को जनआन्दोलनमा सक्रिय सहभागी जनाएकी शान्तिले २०४७ सालको परिवर्तन पश्चात नेपालगञ्ज बसाई सरिन् । हाल उनी बाँकेको नेपालगञ्ज–२० राँझा एयरपोर्ट मनिकापुरमा स्थायीरुपले बस्दै आएकी छन् ।

यहाँ आईसकेपछि एयरपोर्ट नजिकै सानो घुम्ती पसलबाट आफ्नो जिविकोपार्जन गर्दै आएकी उनले करिव दुई वर्ष मध्यपश्चिम ग्रामीण विकास वैंकमा फिल्ड सहायक पदमा रहेर काम गरिन् । यहिबेला २०५२ सालमा विधिवत रुपमा पार्टीको संगठित सदस्यता प्राप्तिसँगै ईलाका कमिटीको सदस्य बने लगत्तै भएको जिल्ला अधिवेशनबाट जिल्ला कमिटीको सदस्य बन्न सफल भई लगातार तीन कार्यकाल जिल्ला कमिटी सदस्य भएर ईलाका ईन्चार्जको भुमिकामा रहेर संगठन सुदृढीकरका लागि काम गरिन् ।

यसको केहि समयपछी नै भेरी अञ्चल समन्वय कमिटीमा छिर्न सफल नेतृ ढकाल संग सांगठनिक जिवनको लामो र निखारिएको अनुभव छ । उनले २०७१ मा सुकुम्वासी समस्या समाधान आयोग र २०७८ मा भुमि सम्बन्धी समस्या समाधान आयोगको बाँके जिल्लाको अध्यक्षको रुपमा समेत काम गरि सकेकी छन् । यतीमात्र नभई उनी पार्टीको भातृसंगठन होटल व्यवसायी संघ बाँकेको संस्थापक सचिव हुनुका साथै अखिल नेपाल महिला संघको जिल्ला कमिटी हुदै हाल केन्द्रीय सचिवालय सदस्यको जिम्मेवारीमा छन् ।


सासु ससुरा श्रीमान र ३ सन्तान भएको त्यति ठुलो परिवार सम्हाल्दै सक्रिय राजनीतिमा लागेकी उनले यहाँसम्म पुग्नका लागि निक्कै ठुलो संर्घष गरेकी छन् । २०६२–६३ सालको जनआन्दोलनले ल्याएको परिवर्तन सँगै नेकपा एमालेको पाँच नम्बर प्रदेश कमिटीको सदस्यमा रहेर काम गर्दै आएकी शान्तिदेवी ढकाल हालै चितवनमा सम्पन्न नेकपा एमालेको १० औँ राष्ट्रिय महाधिवेशनबाट निर्वाचित भई केन्द्रीय सदस्य तथा बाँके जिल्ला कमिटीको सह इन्चार्ज को भुमिकामा रहेकीछन् ।

यो त भयो शान्तिदेवि ढकालको राजनीतिक जीवन । यस संगसंगै उनले सामाजिक क्षेत्रमा पनि निक्कै योगदान दिएकी छन् । ढकालले महिला उपकारमंच कोहलपुरमा करिब १५ वर्ष अध्यक्ष पदमा रहेर काम गरिन् । उनी संस्थाको पहलमा संचालन भएको ‘घ’ वर्गको उपकार लघु वित्त वित्तीय संस्थाको संचालक समितिको अध्यक्षको भुमिकामा पनि कार्यरत रहेकी थिईन् ।

यिनै संस्थामा रहदा संस्थाका तर्फबाट भारत, बंगलादेश, दुवई, थाइल्यान्ड र फिलिपिन्सको भ्रमण गर्ने अवसर समेत प्राप्त गरिन् । यसले उनलाई अन्य देशको विकासको अवस्था र विकासका पुर्वाधार बारे अंझ बढी जान्ने र बुझ्ने मौका मिल्यो । उनी नेपाल रेडक्रस सोसाइटीको आजिवन सदस्य र लायन्स क्लव अफ नेपालगञ्ज सिद्दिविनायकको सदस्य पनि छन् । यसरी उनले आर्थिक, प्रसासनिक र सामाजिक क्षेत्रमा राम्रो अनुभव पाएकी छन् ।

समग्रमा नेतृत्व क्षमता, महिला शसक्तिकरण, दुरगामि सोच, समतामुलक समाज निर्माण र दिगो विकासका लागि नेपालगञ्ज नगरका स्थानियले एकपटक गौर गर्नै पर्ने र स्वविवेकको प्रयोग गरि सक्षम नेतृत्व चुन्ने बेला आएको छ । त्यसका लागि शाही शासन र पञ्चायती शासन विरुद्वका निडर नेतृ तथा प्रजातन्त्र प्राप्तीका एक आधार नेपालगञ्ज नगरका उप–प्रमुखका उम्मेद्वार शान्ति देवि ढकाललाई आफ्नो भोट दिने बेला आएको छ । यसकारण समृद्वीका लागि शान्ति रोजौ ।

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Next Post

स्मृतिका जरा खोज्दै सापकोटा

२३ बैशाख २०७९, शुक्रबार १३:३०
काठमाडौँ :  पत्रकार सनत सापकोटाले आफ्नो पहिलो कृति ‘जरा’ सार्वजनिक गरेका छन् । ‘जरा’ सापकोटाद्वारा लिखित संस्मरणात्मक कथाहरूको संग्रह हो । बाल्यकालीन स्मृति कथाहरूलाई समेटेर सापकोटाले पुस्तक निकालेका हुन् । विधागत रूपमा सापकोटाले यस संग्रहलाई ‘कथास्मरण’को संज्ञा दिएका छन् । विशेषगरी संस्मरणात्मक आलेखहरूलाई निबन्ध विधाअन्तर्गत राखिने प्रचलन भए पनि उनले […]