नेपालगञ्ज : बर्दियाको बढैयाताल गाउँपालिका –३ का एक जना जनप्रतिनिधिले दैनिक रुपमा बर्दियाबाट नेपालगञ्ज ल्याएर अर्गानिक तरकारी विक्री गर्दै आएकी छन् ।
बढैयाताल गाउँपालिका –३ का महिला वडा सदस्य दुसानी थारुले हरेक दिन एकाबिहानै नेपालगञ्जको सडकमा तरकारी ल्याएर विक्री गर्दै आएको बर्षौ भयो । महिला उद्यमी तथा वडा सदस्य दुसानी थारुले बर्षौंदेखि आफूले कृषि पेशा व्यवसाय गर्दैआएको बताइन् ।
आफूले उत्पादन गरेका ताजा अर्गानिक तरकारी नेपालगञ्जमा ल्याएर बिक्री गर्दै आएको उनले जानकारी दिइन् । “म पहिलादेखि नैं कृषि पेशामा आवद्ध थिएँ, विगत १०–१२ बर्षदेखि हरेक दिन विहान आफूले उत्पादन गरेका अर्गानिक तरकारी साइकलमा राखेर नेपालगञ्ज ल्याएर विक्री गर्छु” दुसानीले भनिन, “गत स्थानीय चुनावमा मलाई महिला सदस्यको टिकट मिल्यो, सबैले उठ्न आग्रह गर्नुभयो, सबै पार्टीका मानिसले मलाई सहयोग गर्नुभयो र मैले चुनाव जितें ।”
आफू जनप्रतिनिधि भए पनि कृषि पेशामा रमाइरहेको भन्दै उनले बिहानभरी नेपालगञ्जमा तरकारी विक्री गर्ने र दिउँसो घर पुगेपछि जनताका काममा लाग्ने गरेको बताइन् । पहिला साइकलमै राखेर तरकारी बेच्न नेपालगञ्जसम्म जाने गरेको र अहिले गाडीमा राखेर ल्याइने गरेको उनले बताइन् ।
उनले भनिन, “अहिले गाउँका अन्य महिला किसानहरु हामीसँगै थपिनुभएको छ, बिहान २–३ बजेतिर ४–५ जना साथी मिलेर म्याजिक गाडी रिजर्भ गर्छौं र गाडीमा तरकारी लिएर बिहानै नेपालगञ्जको सडकमा पुग्छौं ।”
तरकारी नेपालगञ्जसम्म ल्याएर धम्बोझीस्थित सिटिजन बैंकको अगाडि सडकको किनारामा लगाउने गरेको उनले बताइन् । सडकमा तरकारी राखेर बेच्दा बिहान ९ बजेपछि भने नगरप्रहरीले लखेट्नेगरेको उनको गुनासो छ ।
“नेपालगञ्जको सडकमा यसरी तरकारी राखेर बेच्न थालेको तीन बर्ष भयो, छुट्टै ठाउँ छैन बिहान ९ बजेपछि नगरप्रहरी आएर बेच्न दिन्न, लखेट्छ” उनले भनिन, “भारतबाट ल्याएर तरकारी बेच्नेहरुका लागि सम्बन्धित सरोकारवालाले विभिन्न स्थानमा निश्चित ठाउँ बनाइदिएको छ, तर हामीले गोबर मलबाट उत्पादन गरेका अर्गानिक तरकारी बेच्ने ठाउँ छैन, हामीलाई पनि निश्चित् ठाउँ तोकिदिनुपर्छ ।”
१५ कठ्ठा जग्गामा विभिन्न तरकारीजन्य वस्तुहरु उत्पादन गर्दैआएको उनले बताइन् । नेपालगञ्जमा अर्गानिक तरकारी खाने बानी परेका ग्राहक सधै आफूलाई कुरेर बस्नेगरेको उनले बताइन् ।
“मैले गोबरमल मात्र प्रयोग गरेर ताजा विषादीरहित तरकारी उत्पादन गर्छु, ग्राहकको स्वास्थ्यप्रति म सचेत छु । मेरा ग्राहकले सधै मसँग तरकारी किन्नुहुन्छ” उनले भनिन, “स्वदेशमै स्वस्थकर तरकारी उत्पादन तथा विक्री गरेमा हामी सबैको स्वास्थ्य ठीक रहन्छ ।”
तरकारी विक्रीबाटै आफूले पाँच जनाको परिवार पालिरहेको उनले बताइन् । “देशमा केही गर्न सकिन्न भनेर विदेश गएर धेरै नेपाली नागरिकले दुःख पाएका छन्, मैले यहीं तरकारीबाटै राम्रै आम्दानी गरेकी छु” उनले भनिन, “सानोतिनो लगानी गरेर दुःख गरेमा यहीँ पैसा कमाउन सकिन्छ, विदेश गएर दुःख पाउनु पर्दैन । तर नेपालमा काम गर्न लाज मान्ने संस्कारले हामी पछि परेका छौं ।”
तरकारी बेचेरै कमाएको पैसाबाट केही जग्गाजमिन जोडेको र छोरालाई जापानसमेत पठाएको उनले बताइन् । “मेरो घरमा कमाई गर्ने म मात्र हो, तरकारीकै आम्दानीबाट केही जग्गाजमिन किनेकी छु, एउटा बैंकबाट ५ लाख रुपैयाँ ऋण लिएर अरु आफ्नैबाट लगानी गरेर छोरालाई जापान पठाएकी हुँ ।”
सरकारले आफूजस्ता साना किसानका लागि ध्यान दिनुपर्ने उनको भनाइ छ । स्थानीयस्तरमै उत्पादन हुने घरेलु तथा अर्गानिक वस्तुलाई सरकारले प्रवद्र्धन गर्नुपर्ने र विक्रीवितरणका लागि अलग्गै स्थान बनाइदिनुपर्ने उनले माग गरिन् ।
नेपालगञ्जको धम्बोझीस्थित सिटिजन बैंकको अगाडि सडकमा दुसानी थारुजस्ता धेरै कृषक बाँके र बर्दियाबाट एका विहानै तरकारी ल्याएर बेच्छन् । स्थानीय सरकारले यसका लागि अलग्गै ठाउँ बनाइदिनुपर्ने उनीहरुको माग छ ।
