रुद्र सुवेदी/सदरलाइन 
९ पुुस, नेपालगन्ज : विदेसमा बगाउने पसिना र मेहनत आफ्नै ठाँउमा गर्न सके बिदेशको भन्दा दोब्बर आम्दानी गर्न सकिने बाँके फत्तेपुर–८ पहलमानपुरका एक जोडिले प्रमाणित गरेका छन् । पैत्रिक सम्पत्तीका नाममा रहेको १२–१५ कठ्ठा जमिनले वर्षभरी खान नपुगे पछि पहलमानपुरका मदन बुढा घर सल्लाहले गाउमै ऋण सापटी गरेर बैदेशिक रोजगारको लागि कतार पुगे पनि सोचे जस्तो कमाई नभएपछि पुनः बिदेश फर्केर नगएका उनी अहिले गाउमै बिदेशको भन्दा बढी कमाई गरेर बसेका छन् ।
कतारमा बैदेशिक रोजगारका लागि पुगेका उनले १८ घण्टा त्यहाँ मेहनत गर्दा मुस्किलले १० हजार बचत गर्न सकेको सम्झदै भने–‘ बिदेसमा धेरै दुःख गरे तर, भनेजस्तो कमाई नभएपछि पुनः फर्केर विदेश जान मन लागेन ।’ उनी बिदेसमा रहेको बेलामा उनकी पत्नी बासमती बुढाले हेफर ईन्टरनेशनलको आर्थिक सहयोगमा बहुमुखी सेवाकेन्द्रको आयोजनामा गाउमा सञ्चालनमा रहेको आधारशिला तालिममा सहभागि भई व्यावसाय सञ्चालनको जानकारी लिदै सानो व्यावसाय सुरु गरेको व्यावसाय अहिले दुबै जनाको परिचयको बाटो बनेको छ ।
मदनले भने–‘घरमा खान लाउन नपुग्ने भएपछि घर सल्लाह मै गाउमा ऋण काढेर कतार गए तर, त्यहाँ दिनको १८ घण्टा काम गर्दा पनि १० हजार बचाउन सकिन अनि फर्केर फेरी त्यहि कममा बिदेस जान मन लागेन ।’ उनी गाँउमा अहिले व्यावसायिक कृषकको रुपमा आफुलाई चिनाउन सफल भएका छन् ।
मदनले अहिले व्यावसायिक बाख्रापालन, लोकल कुखुरा पालन, भैसि पालन, मौरी पालन र घाँसखेती गर्दै आफ्नो आयआर्जन बढाउदै आएको बताए । उनले भने–‘म बिदेश जाँदा गाउमै सरसापटी गरेको ऋण तिर्नै ठिक्क भयो तर, मेरो कमाई भनेको कृषि पेशाबाट हो ।’
उनले आफ्नो व्यावसायलाई व्यावसायिक बनाउने काममा पत्नी बास्मतिको मेहनतले गर्दा भएको बताए । उनले भने–‘म बिदेस थिए त्यहाँ १८ घण्टा मेहनत गरेको मान्छे २ बर्षपछि घर फर्केर जाँदा लगाएको ऋणमात्र तिर्न सके तर, यहाँ आउदा श्रीमतिले बहुमुखि सेवा केन्द्र मार्फत समूहमा बसेर व्यावसाय सञ्चालनको लागि जीवन उपयोगी आधारशिला तालिम लिएर दुईवटा बाख्रा लिएर व्यवसाय सुरु गरेकी रहिछन उनले सुरु गरेको काममै सहयोगी भएको छु ।’
मदनले बिदेशमा त्यत्तिकै पैसा कमाईने प्रलोभनमा परेर बिदेश जाने युवालाई भने बिदेशमा गर्ने मेहनतले यहि त्यहाँको भन्दा तीन गुणा कमाउन सकिने भएकोले बिदेशमा विभिन्न हन्टर र दुख व्योहर्न नजान सुझाव दिन्छन ।
उनले भने–‘हामी श्रीमान श्रीमती मिलेर काम गर्ने गरेका छौ मैले बिदेसमा गरेको मेहनत यहि गर्दा सबै आफ्नो आम्दानी बढ्दै गएको छ । छोराछोरीलाई राम्रो शिक्षा दिने र उनीहरुको उद्देश्य पुरा गर्ने मात्र नभएर नेपालगन्जमा घडेरी समेत जोरेका छौ ।’ उनले परम्पारगत खेतीमा भन्दा व्यावसायिक खेतीको लागि आफ्नो सबै जमिनमा बाख्रा तथा पशुको लागि डाले र कोशे घाँसको खेती समेत सुरु गरेको बताए ।उनीहरुको राम्रो काम र मेहनतको कारण यस वर्षको स्वर्णिम प्रतिभा पुरस्कार–२०१६ बाट बासमती पुरस्कृत समेत भईन । गत ८ डिसेम्बरको दिनमा फत्तेपुरमा एक कार्यक्रमको आयोजना गरेर बितरण गरिएको सो पुरस्कारको रासी ७० हजारको रहेको थियो । झण्डै १ हजार १ सय समुहका महिला दीदि बहिनीलाई उछिन्दै पुरस्कारको लागि बासमती छनौट भएकी थिईन ।
परियोजना शुरुवात पछिको ३ वर्षको समयावधीमा ११ वटा खसीबाख्रा बिक्रिबाट १ लाख ५९ हजार एकसय, तरकारीबाट १ लाख ७३ हजार, अन्नबालीबाट २ लाख १७ हजार १ हजार, महबाट ८ हजार ५ सय, दुधबाट १ लाख ७३ हजार ३ सय ५०, लोकलकुखुराबाट ३६ हजार ८ सय, घाँसबाट ४६ हजार ६ सय २५ र बंगुरबाट ५७ हजार गरि जम्मा ८ लाख ७१ हजार ४ सय ७५ आम्दानी गर्न सफल भएको जानकारी दिए ।
उनीहरुले आम्दानीबाट बाख्राको सुधारिएको खोर निर्माण गर्दै नेपालगन्ज उप–महानगरपालिकामा १ कठ्ठा घडेरी खरिद गरेको। त्यसैगरी १ छोरीलाई स्नातक तह र जेटिए पढाएकी छिन, १ छोरीलाई कक्षा ९, अर्को छोरीलाई कक्षा ७ र १ छोरालाई कक्षा ५ मा नेपालगन्जस्थित बोडिङ्ग स्कुलमा पढाएका छन् ।
पसु बिमा गर्दा पसुबाट हुने नोक्सानीलाई परिपूर्ती हुने भएकोले १० वटा बाख्राको विमा गरेको र स्थानीय सहकारीमा मासिकरुपमा समूह बचत गर्दै आएका उनीहरुले करिव ७ कठ्ठा जमिनमा विभिन्न किसिमका डाले तथा भुई घाँसका विरुवाहरु लगाएका छन् । हिजोआज गाँउमा हुने बैठक, सभा तथा गोष्ठीमा उनीहरु बिदेशमा भन्दा आफ्नै भूमिमा पसिना बगाउदा त्यहाँको भन्दा दोब्बर कमाई हुने दावी गर्दै बिदेसमा दुख पाउन नजान आग्रह समेत गर्ने गरेका छन् ।
